تظاهرات بالینی و ارزیابی پانکراتیت حاد

تظاهرات بالینی و ارزیابی
بیماران با پانکراتیت حاد یک درد شکمی اپیگاستریک شدید، مداوم و غیرکرامپی با انتشار به پشت را تجربه می­کنند. درد ممکن است با نشستن یا ایستادن آرام شود. این درد با تهوع و استفراغ همراه است. معاینه فیزیکی با تب، تاکی­کاردی، تندرنس و گاردینیگ قسمت فوقانی شکم مشخص می­شود. بیمار می­تواند ایلئوس آدنیامیک و دیستانسیون داشته باشد. در پانکراتیت حاد ممکن است ریباند تندرنس جنرالیزه شکم که تظاهر شکم حاد می­باشد بروز کند. در صورت بروز خونریزی رتروپریتونئال در پانکراتیت حاد شدید، خون می­تواند بافت­های نرم رتروپریتونئال را دیسکت کرده و باعث هماتوم فلانک نشانه Grey Turner یا تا لیگامان فالسی فاروم گسترش یافته و اکیموز اطراف ناف یا نشانه Cullen را ایجاد نماید.
ارزیابی آزمایشگاهی به­ طور معمول لکوسیتوز و افزایش لیپاز یا آمیلاز را نشان می­دهد. آمیلاز سرم به­ صورت در طی 12 ساعت اول افزایش یافته و به­ طور معمول طی 3 تا 5 روز به محدوده­ی نرمال باز می­گردد. موارد شدید پانکراتیت می­توانند سندروم پاسخ التهابی سیستمیک SIRS را با فعال شدن مدیاتورهای التهابی (سیتوکین­ها، لنفوسیت­ها، آبشار کمپلمان­ها) شروع نمایند. این پاسخ SIRS می­تواند شبیه سپسیس شدید تظاهر نماید و باعث آسیب به سایر ارگان­های دور دست نسبت با پانکراس مانند آسیب حاد کلیه، سندرم­ دیسترس تنفسی حاد (ARDS) و ناپایداری قلبی عروقی، علاوه­ براین هیپرگلایسمی و هیپوکلسمی، افزایش نیتروژن اوره خون BUN و کراتینین و هیپوکسی به­ عنوان نتیجه آسیب به کبد، ریه­ ها و کلیه­ ها شود.
تشخیص افتراقی­ های پانکراتیت­ حاد شامل کله­ سیستیت حاد، پپتیک اولسر پرفوره، ایسکمی مزانتریک حاد، پرفوراسیون مری و انفارکتوس میوکارد می­باشند.