سوالی که در اینجا مطرح می شود این است که ندول های تیروئیدی چیستند؟ ندول‌ها یا گره‌های تیروئید توده‌هایی جامد (solid) یا پر از مایع (fluid-filled) هستند که در داخل غده تیروئید شکل می‌گیرند. در سایت دکتر حسین گندمکار، به بررسی انواع سرطان ها و روش های درمان آنها می پردازیم. بهترین روش های درمان بیماران با ندول های تیروئید، بستگی به علامتدار بودن یا بدون علامت بودن نوع خاص ضایعه است و از همه مهمتر، نتایج FNA و احتمال بدخیمی ضایعه دارد. در این راهنما به بررسی 5 طبقه بندی بیماری تیروئید میپردازیم:
- غیرقابل تشخیص: (Non. diagnostic): نتیجه غیرقابل تشخیص، دومین نتیجه شایع در گزارش FNA می باشد. در صورتی که مقدار سلول های فولیکولار کافی نباشد، سرطان را نمی توان کنار گذاشت. بنابراین باید این بیماران طی 4 تا 6 هفته دوباره FNA ترجیحاً تحت هدایت سونوگرافی شوند. در صورتی که دوبار FNA، غیرقابل تشخیص باشد، گزینه های پیش رو بستگی به سایز ندول، یافته های سونوگرافی و ویژگی های بیمار می تواند شامل جراحی تشخیصی (که معمولاً لوبکتومی تیروئید است) یا تحت نظرگیری می باشد.
- ندول های خوش خیم: این گزارش، شایعترین یافته در نتایج FNA می باشد. بیماران با ندولهای خوش-خیم معمولاً بدون جراحی پیگیری می شوند. درمان سرکوب کننده تیروئید توصیه نمی شود. سونوگرافی دوره ای در مقاطع زمانی جهت ارزیابی افزایش اندازه یا سایر تغییرات ندول تیروئید بایدانجام شود. فاصله زمانی پایش در 12 تا 24 ماه در ابتدا و سپس براساس میزان پیشرفت بالینی، این فاصله افزایش یا کاهش می یابد. اگر افزایش قابل توجهی در سایز ندول رخ دهد یا یافته های سونوگرافی مشکوک داشته باشد یا اگر علایم بالینی جدیدی ایجاد شود، باید FNA تکرار شود.
- ندول های نامشخص (undeterminate): برای بیمارانی که نئوپلاسم فولیکولار دارند یا نتیجه تکرار FNA شامل FLUS/AUS باشد، اگر ممکن باشد باید مجدداً آسپیراسیون جهت سایر مارکرهای مولکولی انجام شود. اگر نشانگرهای (مارکرهای) مولکولی در دسترس نباشد، جراحی تشخیصی (که معمولاً لوبکتومی تیروئید است) انجام می شود. بیمارانی که مورد لوبکتومی تشخیصی قرار می گیرند، اگر سرطان های بدخیم پرخطر داشته باشند، شاید نیاز به جراحی کامل تیروئیدکتومی داشته باشند.
- مشکوک به بدخیمی (Suspicious For Malignancy): این ندول ها خطر زیادی برای بدخیمی دارند و باید جهت جراحی ارجاع شوند. بررسی های مولکولی در این بیماران اندیکاسیون ندارد.
- ندول های بدخیم (Malignant): این بیماران باید برای جراحی ارجاع شوند. در صورت انجام لوبکتومی یا توتال تیروئیدکتومی، باید جهت حفظ غدد پاراتیروئید و همچنین خونرسانی غدد پاراتیروئید دقت کافی داشت. گاهی در صورتی که حین جراحی به خونرسانی غده پاراتیروئید آسیب جدی وارد شود، نیاز به برداشتن غده تیروئید و کاشتن آن (اتوگرافت) در عضلات استرنوکلاید و ماستوئید می باشد. محافظت از عصب راجعه حنجره ای و نیز شاخه خارجی عصب حنجرۀ فوقانی در طی جراحی تیروئید از ضروریات می باشد. صدمه به عصب راجعه حنجره ای، سبب فلج تار صوتی همان طرف می شود که سبب بی حرکت شدن تار صوتی و ماندن آن در وضعیت پارامدین می باشد.
در این صورت تار صوتی بیمار هم نمی تواند جبران این وضعیت را نماید و در نتیجه بیمار صدای ضعیف و توأم با خروج بیشتراز حد هوا خواهد داشت. صدمه دو طرفه به تارهای صوتی سبب از دست رفتن کامل صدا و کنترل راه هوایی می باشد. این وضعیت نیاز به تراکئوستومی دارد. صدمه به شاخه خارجی عصب حنجره ای فوقانی سبب از بین رفتن کیفیت صدا در داد زدن می شود. درواقع بیمار توانایی داد زدن را از دست می دهد.
آسیب عصبی موقتی به این اعصاب شایعتر از آسیب دائمی است و اغلب بدون مشکل خودبخود بهبود می یابد. خونریزی در بستر تیروئید جراحی شده ممکن است به تراشه فشار وارد کند، حتی این قضیه ممکن است در هماتوم های کوچک هم اتفاق بیافتد. در این شرایط باید بخیه ها، در صورت لزوم در بستر بیمار در بخش، باز شود تا وضعیت اورژانس فشار بر تراشه و اختلال تنفسی حل شود.
برای کسب اطلاعات بیشتر در رابطه با سرطان تیروئید به کلینیک تیروئید در سایت دکتر حسین گندمکار مراجعه نمایید.
