​تومورهاي بدخيم
 
آدنوکارسينوما
آدنوکارسينوم‌ ها حدود نيمي از تمام بدخيمي‌‌ هاي روده باريک را تشکيل مي‌‌ دهند. شايع‌ترين محل دئودنوم است و شيوع آن با حرکت به‌سمت ديستال روده باريک کاهش مي‌‌يابد. انسداد و کاهش وزن، شايع‌ترين تظاهرات بيماري است.
نکته : انسداد روده باريک در غياب هرني يا جراحي شکمي قبلي و چسبندگي‌‌ هاي همراه بايد نگراني راجع به احتمال وجود نئوپلاسم روده باريک را افزايش دهد.
اقدامات جراحي بايد رزکسيون وسيع توده با مارژين سالم براي همراه با مسير درناژ لنفاوي مزانتريک روده‌ي درگير را شامل شود.
نکته :غربالگري آندوسکوپيک ناحيه پري‌‌آمپولار مي‌‌تواند امکان تشخيص زودرس در بيماران با سندرم پوليپوز ژنتيکي را فراهم کند.
 
تومورهاي کارسينوئيد
تومورهاي کارسينوئيد از سلول‌‌هاي Kulchitsky در داخل کريپت‌‌ هاي Lieberkuhn منشأ مي‌‌ گيرند. به‌علت ويژگي رنگ‌‌آميزي بافتي سلول‌‌هاي Argentaffin ناميده مي‌‌شوند، رفتار بدخيم به سايز ضايعه بستگي دارد .
 حدود 50- 40درصد از کارسينوئيدهاي دستگاه گوارش از آپانديس منشأ مي‌‌ گيرند و روده باريک دومين محل شايع کارسينوئيد در GI است. شايع‌ ترين محل کارسينوئيدهاي روده باريک، ايلئوم است و در 30درصد بيماران مي‌‌ تواند مولتي‌‌ سنتريک باشد.
شايع‌ترين تظاهر باليني بيماري در بيماران با کارسينوئيد روده باريک، انسداد است . تشخيص معمولاً در هنگام لاپاراتومي داده مي‌‌شود. درمان جراحي شامل اکسيزيون وسيع روده و مزانتر مربوطه مي‌‌باشد که ممکن است در ضايعه ترمينال ايلئوم نياز به همي‌‌ کولکتومي راست باشد. اگر هنگام جراحي متاستازهاي کبدي قابل رزکت شدن ديده شود بايد برداشته شوند.
سندرم کارسينوئيد ترکيبي از علائم هستند که مي‌‌ تواند نشان‌ دهنده کارسينوئيد روده‌‌اي متاستاتيک باشد. فلاشينگ پوستي دوره‌‌اي (مخصوصاً در سر و تنه)، برونکو اسپاسم، کرامپ روده‌‌اي و اسهال، ناپايداري وازوموتور و ضايعات پوستي مشابه پلاگر (به‌‌علت انحراف تريپتوفان از سنتز نياسين به ساخت سروتونين و ساير 5-Hydroxyindoleها) و بيماري دريچه‌‌ هاي سمت راست قلب مي‌‌ تواند ديده شود. اين حملات مي‌‌ تواند خود به‌‌ خود باشد يا در اثر هيجان، الکل، بيهوشي يا دست‌ کاري توده تحريک شوند.
نکته : تشخيص سندرم کارسينوئيد از طريق اندازه‌‌گيري 5-HIAA در ادرار ثابت مي‌‌ شود. اندازه‌‌گيري سطح سرمي سروتونين يا کروموگرانين A نيز مي‌‌ تواند ثابت‌ کننده باشد.
 
لنفوم
روده باريک شايع‌ ترين محل لنفوم اکسترانودال است. ايلئوم با توجه به تمرکز بافت لنفوئيد داخلPatches Peyer’s هاي اين ناحيه، شايع‌ترين محل درگيري است.
توجه : اگرچه لنفوم بيشتر در معده و در همراهي با گاستريت مزمن همراه با عفونت هليکوباکترپيلوري توصيف شده است. اما لنفوم ناشي از بافت لنفاوي مخاطي مي‌‌ تواند در روده باريک نيز ايجاد شود و زيرمجموعه‌‌اي از بيماران با لنفوم روده باريک است.
بيماران معمولاً تحت کموتراپي و گاهي رادياسيون قرار مي‌‌ گيرند که به ندرت مي‌‌ تواند منجر به پرفوراسيون روده در اثر ليز تومور شود. وقتي بيماران با اورژنس‌‌ هاي جراحي مراجعه مي‌‌ کنند معمولاً رزکسيون جراحي انجام مي‌‌ شود و اغلب درمان با کموتراپي و يا رادياسيون، بسته به نوع لنفوم و Stage بيماري ادامه مي‌‌ يابد.
 
تومورهاي استرومال گوارشي (GIST)
نکته : احتمال بدخيمي براساس تعداد ميتوز، شواهد رفتار تهاجمي و نکروز پيش‌‌ بيني مي‌‌شود.
توجه :در بيماران با ضايعات GIST متاستاتيک ايماتينيب، استفاده مي‌‌شود. اين دارو به‌‌ عنوان درمان نئوادجوانت در بيماران با بيماري پيشرفته استفاده مي‌‌شود. اگر بيماران به Imatinib مقاومت باشند يا آن را تحمل نکنند، مي‌‌ توانند از TKI ديگري مثل Sunitinib يا ساير TKIها استفاده کنند.