آمپیم
آمپیم یک آبسه فضای پلور است و به طور تیپیک در همراهی با یک عفونت همزمان برونکوپولموناری مثل پنومونی رخ میدهد. در ابتدا رقیق است اما بعد از چند روز تبدیل به یک تجمع غلیظ fibrin-Laden میشود که نیاز به تخلیه توسط یک Chest Tube بزرگ دارد.
نکته : اندیکاسیون تخلیه شامل دیدن ارگانیسم در رنگ آمیزی گرم، PH کمتر از 1/7 گلوکز کمتر از 40 و لاکتات دهیدروژناز بیش از 1000 lU/L (light's criteria) میباشد که همگی نشاهنده اگزودای سلولی است.
وقتی میتوان Chest Tube را خارج کرد که فضا ازبین برود، ریه دوباره باز شود و مایع چرکی نباشد. لوله ممکن است برای چند هفته در جای خودش بماند یا تا چند هفته دیگر گذاشته شود. اگر درمان به تأخیر بیفتد، تخلیه از طریق لوله کافی نخواهد بود چون در این زمان آمپیم مایع به شکل مایع بسیار غلیظ خواهد شد و نمیتواند از لوله خارج شود. در این موارد نیاز به روش های تهاجمی تر ممکن است نیاز شود.
در یک پروسیجر بنام دکورتیکاسیون، VATS میتواند جهت تخلیه لکولاسیون و خارجسازی پوسترهای فیبرینی بکار رود. آمپیم پیچیده ممکن است به پروسیجرهای بیشتری نیاز داشته باشد (لوله سینه ای اضافی، برداشتن دنده و تخلیه و دکورتیکاسیون) . مسدود کردن فضای پلور تنها اصل مهم درمان آمپیم است. هنگامی که چسبندگی بین سطح پلور احشایی – جداری ایجاد شود رفع مشکل قابل اطمینان خواهد بود. اگر ریه نتواند بهاندازه کافی منبسط شود تا فضا را پر کند، باید از وسایل دیگر برای مسدود کردن فضا کمک گرفت.
یک روش شامل جابه جا کردن عضلات توراسیک به داخل فضای پلور است (شایعترین عضلات مورد استفاده سراتوس قدامی یا لاتیموس دورسی هستند). یک روش قدیمی دیگر که برای سل بکار میرفت کلابه کردن دیواره قفسه سینه بوسیله برداشتن دنده ها است (بنام توراکوپلاستی). این گزینه آخر باعث بدشکلی میشود و به ندرت در جراحی مدرن استفاده میشود.