آمپیم
آمپیم یک آبسه فضای پلور است و به ­طور تیپیک در همراهی با یک عفونت همزمان برونکوپولموناری مثل پنومونی رخ می­دهد. در  ابتدا رقیق است اما بعد از چند روز تبدیل به یک تجمع غلیظ fibrin-Laden می­شود که نیاز به تخلیه توسط یک Chest Tube بزرگ دارد.
نکته :  اندیکاسیون تخلیه شامل دیدن ارگانیسم در رنگ ­آمیزی گرم، PH کمتر از 1/7 گلوکز کمتر از  40 و لاکتات دهیدروژناز بیش از 1000 lU/L (light's criteria) می­باشد که همگی نشاهنده اگزودای سلولی است.
 وقتی می­توان Chest Tube را خارج کرد که فضا ازبین برود، ریه دوباره باز شود و مایع چرکی نباشد. لوله ممکن است برای چند هفته در جای خودش بماند یا تا چند هفته دیگر گذاشته شود. اگر درمان به تأخیر بیفتد، تخلیه از طریق لوله کافی نخواهد بود چون در این زمان آمپیم مایع به شکل مایع بسیار غلیظ خواهد شد و نمی­تواند از لوله خارج شود. در این موارد نیاز به روش ­های تهاجمی­ تر ممکن است نیاز شود.
در یک پروسیجر بنام دکورتیکاسیون، VATS می­تواند جهت تخلیه لکولاسیون و خارج­سازی پوسترهای فیبرینی بکار رود. آمپیم پیچیده ممکن است به پروسیجرهای بیشتری نیاز داشته باشد (لوله سینه ­ای اضافی، برداشتن دنده و تخلیه و دکورتیکاسیون) .  مسدود کردن فضای پلور تنها اصل مهم درمان آمپیم است. هنگامی که چسبندگی بین سطح پلور احشایی – جداری ایجاد شود رفع مشکل قابل اطمینان خواهد بود. اگر ریه نتواند به­اندازه کافی منبسط شود تا فضا را  پر کند، باید از وسایل دیگر برای مسدود کردن فضا کمک گرفت.
یک روش شامل جابه­ جا کردن عضلات توراسیک به داخل فضای پلور است (شایع­ترین عضلات مورد استفاده سراتوس قدامی یا  لاتیموس دورسی هستند). یک روش قدیمی دیگر که برای سل بکار می­رفت کلابه کردن دیواره قفسه­ سینه بوسیله برداشتن دنده­ ها است (بنام توراکوپلاستی). این گزینه آخر باعث بدشکلی می­شود و به ­ندرت در جراحی مدرن استفاده می­شود.
​​​​​​​