تشخیص
بیماران با مرحلۀ زودرس «نازک»ملانوما (mm 0/1> ضخامت) یک میزان بقای (Survival) 90% دارند. یک معاینۀ پوست کامل در یک اتاق با نور خوب بخش ضروی یک معاینه فیزیکی است. یک عینک که تصاویر را بزرگنمایی میکند میتواند با ارزش باشد و پزشک بایستی پوست سر، کف دست ها و پاها و مخاط را مشاهده کند. یک نام اختصاری حفظی ساده برای تشخیص ملانوما قانون ABCDE میباشد.
یک نیمۀ ضایعه پوستی با نیمۀ دیگر یکسان نیست. A: Asymmetry:
لبهها، ناهموار، نامنظم یا محو هستند B: Border:
تنوع در رنگ با سایههای مختلفی از قهوهای، سیاه یا آبی هستند. C= color:
ضایعه بزرگتر از 6 میلیمتر است (سایز یک مداد پاک کن) D= Diameter:
ضایعه از ارزیابی قبلی تغییر کرده است یا رشد کرده است. E= Evolution: [1]
ضایعه ای که معیارهایی که در بالا ذکر شد را نشان دهد، بایستی بیوپسی شود. ضایعاتی که با ملانوم پوستی گهگاه اشتباه میشوند شامل خال های جانکشنال، خال های کامپاند، خال های اینترادرمال، خال آبی، BCCها، کراتوزهای سبورئیک، درماتو فیبروما و خونریزی زیر ناخن.
نکته : بیوپسی اکسیزیونال تمام ضخامت تا بافت زیرجلدی با یک حاشیۀ 1 تا 3 میلیمتری از پوستی که ظاهر آن نرمال به نظر میرسد، روش ترجیحی بیوپسی است.
بیوپسی اکسیزیونال اجازۀ آنالیز هیستوپاتولوژیک تمام ضایعه جهت تعیین عمق نفوذ را میدهد. مرحله بندی دقیق جهت مدیریت ملانوما ضروری است. روی اندام ها، انسیزیون موازی با محور بلند اندام قرار داده میشود. تا بستن اولیه زخم تسهیل شود.
نکته : اگر سایز یا محل تومور اولیه مانع از بیوپسی اکسیزیونال شود، یک بیوپسی انسیزیونال یا پانچ (punch) انجام میشود.
نکته : بیوپسی تراشیدن (Shave biopsy) روش ترجیحی بیوپسی نیست چرا که نمیتواند عمق دقیق تهاجم را مشخص کند.
[1] - [F= Fully appearance یا اشکال غیرطبیعی هم یکی از علائم هشدار در ملانوم میباشد.]