​حالات خاص و شایع تر انسداد:

یک :اگر انسداد پارشيال يا خفيف باشد و سابقه‌‌ اي از جراحي شکمي قبلي بدون هرني قابل لمس وجود داشته باشد، انسداد معمولاً در اثر چسبندگي است و به احتمال حدود 80درصد با انجام اقدامات ذکر شده برطرف مي‌‌شود.
دو :بيماراني که هرني اينکارسره دارند. بايد در صورت امکان جاانداخته شود و سپس نظارت دقيق از نظر برطرف‌شدن علائم انسدادي انجام شود.
توجه : Reduction-en-Mass: در فصل هرنی توضیح داده شد.  
سه : افرادي که هيچ سابقه جراحي قبلي يا هرني واضح بيروني که انسداد را توجيه کند ندارند، مشروط برآنکه تشخيص واضح باشد، بايد براي جراحي آماده شوند، زيرا درصد زيادي از اين بيماران، شرايطي مانند ضايعات نئوپلاستيک يا هرني داخلي خواهند داشت که به اقدام جراحي نياز پيدا خواهند کرد.
چهار: همچنين بيماران با انسداد کامل يا انسداد با درجه بالا به‌طور کلي بايد براي جراحي فوري آماده شوند زيرا در اين موارد احتمال برطرف‌شدن کاهش‌يافته و ريسک ايسکمي روده افزايش مي‌‌يابد.
پنج :بيماراني که در ابتدا درمان غيرجراحي براي آنها انجام شده است، در‌صورتي‌ که شواهدي از بدتر‌شدن به‌‌ صورت تغيير در معاينات، نياز به مايع، يافته‌‌ هاي راديولوژيک، پارامترهاي آزمايشگاهي ديده شد و يا هيچ بهبود باليني يا راديولوژيک قطعي ديده نشد بايد تحت جراحي قرار گيرند.
 شش : براساس بيمار و فاکتورهاي تشخيصي، بسياري از جراحان، به مدت 1 تا 5 روز در جهت درمان غيرجراحي تلاش مي‌‌کنند. انسداد زودرس به‌‌ دنبال عمل جراحي نيازمند صبر بيشتري است. به‌ طوري‌ که در طي 2 هفته، چسبندگي‌ هاي حاد و حجيم و ادم ديواره‌ روده‌ ايجاد شده به‌‌ دنبال عمل جراحي، شروع به برطرف‌ شدن مي‌‌کنند و بيشتر علائم برطرف مي‌‌شوند، به‌‌ علاوه عمل جراحي مجدد بعد از هفته اول مي‌‌تواند بسيار خطرناک باشد، زيرا چسبندگي‌‌ هاي حاد باعث افزايش خطر پارگي سروزي و انتروتومي مي‌‌ شود.
هفت :بيماران با کارسينوماتوز شناخته‌ شده، که با انسدادهاي مکرر و سابقه جراحي‌‌ هاي متعدد و يک شکم متخاصم[1] تظاهر دارند و  همچنین بيماران با رادياسيون انتريت شناخته‌ شده مواردي هستند که معمولاً کانديد دوره طولاني‌‌ تري از درمان غيرجراحي [و درمان انتظاري] هستند.
 
جراحی :
اگر نياز به انجام جراحي باشد، آنتي‌‌ بيوتيک پيش از عمل براي پوشش هوازي‌‌ ها و بي‌‌ هوازي‌‌ هاي گرم منفي که مي‌‌توانند در روده باريک استريل ولي مسدود شده رشد کنند، داده مي‌‌شود.
 در هنگام لاپاروتومي، چسبندگي‌‌ ها جدا شده، هرني جا‌رفته و ترميم مي‌‌شود و روده‌‌ ها براي اطمينان از برقرار بودن خون‌ رساني به آنها دقيق بررسي مي‌‌ شوند.
بررسی روده ها  با رنگ فلوئورسين يا سونوگرافي داپلر براي بررسي پرفيوژن مي‌‌تواند ارزيابي باليني از زنده‌ بودن روده‌‌ ها از طريق رنگ، خون‌ ريزي و پريستالتيسم را افزايش دهد. اگر جراح نگراني جدي دارد، عمل جراحي Second-Look طي 24 ساعت مي‌‌ تواند مناسب باشد.
توجه :دقت در عدم رزکسيون وسيع مخصوصاً در بيماران کرون، يا وقتي که مقدار باقي‌ مانده از روده باريک نزديک به حدود 100cm است و در آن احتمال بالاي وابستگي طولاني‌‌ مدت به تغذيه وريدي يا Parenteral وجود دارد، مهم است، روده‌‌اي که واضحاً در معرض خطر است، بايد برداشته شود.
 اگر نئوپلاسم يافت شود، رزکسيون مناسب انجام مي‌‌شود.
 به‌ طور کلي، آناستوموز اوليه روده باريک قابل انجام است ولي تأخير در آناستوموز و انجام آن بعد از جراحي Look Second در شرايط حادي که در مورد زنده‌ بودن بافت روده ترديد وجود دارد، يا تعبيه‌ي استوما در موارد پرعارضه، گاهي ضروري است.
 در‌صورتي‌ که در حین عمل جراحی ،اينتوساسپشن به‌‌ عنوان علت انسداد در بالغين شناخته شود، به‌‌ علت احتمال بالاي وجود Point  Lead ، رزکسيون توصيه مي‌‌شود، برخلاف آن در کودکان اينتوساسپشن خودبه‌ خودي (معمولاً ايلئوکوليک) اغلب به‌‌ صورت غيرجراحي با جااندازي پنوماتيک يا کنتراست انما برطرف مي‌‌شود.[ قبل از آماده کردن کودک جهت عمل جراحی].
 
 
عوارض
عفونت زخم، ليک‌آناستوموز، آبسه، پريتونيت ، ايجاد فيستول ، سندرم روده کوتاه[2] .
 
 انسداد مکرر به‌‌دنبال لاپاراتومي در هر بيماري ممکن است ديده شود.( جلوگيري از انسداد مکرر با استفاده از سدهاي شيميايي يا مکانيکي براي محدود‌کردن تشکيل چسبندگي‌‌ ها هستندمثل سديم هيالورونات و کربوکسي متيل سلولز است مي‌‌تواند در کاهش چسبندگي به‌‌ دنبال لاپاروتومي مؤثر باشد.)
 

[1] - Hostile Abdomen
 
[2] - Small Bowel Syndrome