​ SLNها (غدد لنفاوی پیشاهنگی) 
 غددی اصلی هستند که پوست را در جایی که ملانوما وجود دارد درناژ می­کنند و اطلاعات پیش­گویی کننده ­ای دربارۀ باقی زنجیرۀ غدد لنفاوی فراهم می­کنند. تکنیک بیوپسی SLN شامل مصرف یک مادۀ نشاندار شده با رادیواکتیو و/ یا یک مادۀ رنگی است که در اطراف ضایعه اولیه ملانوما به ­صورت انترادرمال تزریق می­شود. یک انسیزیون روی زنجیرۀ لنفاوی ناحیه ­ای درناژ کننده داده می­شود و تمام غدد لنفاوی رادیواکتیو، مشکوک از نظر بالینی و / یا آبی رنگ برداشته می­شوند. اگر غدد پیشاهنگ برداشته شده (SLNB) منفی باشند، یک شانس 95%< وجود دارد که باقی غدد لنفاوی عاری از تومور هستند. اگر جواب SLNB مثبت باشد، یک دایسکسیون کامل غدد لنفاوی برای مرحله ­بندی و کنترل موضعی توصیه می­شود. حساسیت و ارزش اخباری SLNB می­تواند با مصرف روش­ های ایمونوهیستوشیمی که پروتئین ­های مختص سلول­های ملانوم را کشف می­کند و مصرف واکنش زنجیرۀ پلی­مراز ترانس­کریپتاز معکوس که ژن­ های مختص به سلول ­های  ملانوم را کشف می­کند؛ بهبود بخشیده شود. اگرچه این روش ­ها، حساسیت تشخیص ملانوما را افزایش می­دهد، مصرف روتین واکنش زنجیرۀ پلی­مراز ترانس­کریپتاز معکوس در مرحله ­بندی ملانوما هنوز تحت ارزیابی جهت تعیین کاربرد و ارزش اخباری آنست.
درمان تکمیلی (ادجوانت) علاوه ­بر درمان جراحی اولیه وقتی که همۀ بیماری قابل تشخیص برداشته شده باشد، اما خطر بالای بخاطر عود بیماری مخفی باقیمانده باشد، بکار می­رود. بیماران با ملانوما بایستی در یک وضعیت چند رشته­ ای (کارتیمی با حضور چند متخصص از رشته ­های مختلف) مدیریت شوند و بیماران با بیماری پیشرفته، بایستی جهت کارآزمایی بالینی و ثبت­ نام در کارآزمایی پیشنهاد به آنها داده شود.

نکته :  برای مرحله ­های II B و II C، IFN-a، می­تواند داده شود.
نکته :  برای مرحلۀ III ، با درگیری غدد لنفاوی ناحیه ­ای، انتخاب ­ها همچنین شامل ایمونوتراپی مثل nivolumab، ipilimumab  و عواملی که ژن ­های BRAF موتاسیون یافته را هدف می­گیرند، می باشد.
نکته : عودهای موضعی و متاستازهای in-transit می­توانند با تزریق داخل ضایعه یا پرفیوژن ایزولۀ اندام با عوامل کموتراپیوتیک درمان شوند.
بیشتر متاستازهای دور دست در طی 5 سال از تشخیص، ایجاد می­شوند. اما عودهای تأخیری ملانوما حتی ممکن است دهه­ ها پس از تشخیص رخ دهند. جراحی درمان اصلی برای ملانوم متاستاتیک است. اگرچه رزکسیون متاستاز دور دست ایزوله ممکن است بقا و کیفیت زندگی را بهبود ببخشد، اما به­ ندرت علاج قطعی است. بیماری متاستاتیک به مغز می­تواند با رادیو سرجری استرئوتاکتیک یا رزکسیون که به­ دنبال رادیوتراپی ادجوانت به­ کار رود درمان شود. متاستازهای کبد و ریه، بسته به فاصله بدون بیماری بودن، محل قرارگیری و تعداد متاستازها، ممکن است تحت رزکسیون قرار بگیرند. متاستازهای کبدی ممکن است با روش ­های غیربرداشتنی[1] مثل رادیوفریکوئنسی تخریبی[2]، از بین بردند. رژیم ­های کموتراپی سایتوتوکسیک و رادیوتراپی ادجوانت همچنین برای بیماری متاستاتیک و غیرقابل برداشتن می­تواند در نظر گرفته شود.
ملانوما نیاز به پیگیری دقیق با معاینۀ پوست سالانه در تمام عمر دارد. معاینات پوست تمام بدن بایستی هر 6 تا 12 ماه برای 5 سال اول، و سپس سالانه انجام شود. در طی این معاینات هرگونه نشانه یا علامت بیماری متاستاتیک بایستی با مصرف تصویربرداری­ های رادیوگرافیک ارزیابی شوند.
 

[1] - non resectional
[2] - radio frequency ablation