SLNها (غدد لنفاوی پیشاهنگی)
غددی اصلی هستند که پوست را در جایی که ملانوما وجود دارد درناژ میکنند و اطلاعات پیشگویی کننده ای دربارۀ باقی زنجیرۀ غدد لنفاوی فراهم میکنند. تکنیک بیوپسی SLN شامل مصرف یک مادۀ نشاندار شده با رادیواکتیو و/ یا یک مادۀ رنگی است که در اطراف ضایعه اولیه ملانوما به صورت انترادرمال تزریق میشود. یک انسیزیون روی زنجیرۀ لنفاوی ناحیه ای درناژ کننده داده میشود و تمام غدد لنفاوی رادیواکتیو، مشکوک از نظر بالینی و / یا آبی رنگ برداشته میشوند. اگر غدد پیشاهنگ برداشته شده (SLNB) منفی باشند، یک شانس 95%< وجود دارد که باقی غدد لنفاوی عاری از تومور هستند. اگر جواب SLNB مثبت باشد، یک دایسکسیون کامل غدد لنفاوی برای مرحله بندی و کنترل موضعی توصیه میشود. حساسیت و ارزش اخباری SLNB میتواند با مصرف روش های ایمونوهیستوشیمی که پروتئین های مختص سلولهای ملانوم را کشف میکند و مصرف واکنش زنجیرۀ پلیمراز ترانسکریپتاز معکوس که ژن های مختص به سلول های ملانوم را کشف میکند؛ بهبود بخشیده شود. اگرچه این روش ها، حساسیت تشخیص ملانوما را افزایش میدهد، مصرف روتین واکنش زنجیرۀ پلیمراز ترانسکریپتاز معکوس در مرحله بندی ملانوما هنوز تحت ارزیابی جهت تعیین کاربرد و ارزش اخباری آنست.
درمان تکمیلی (ادجوانت) علاوه بر درمان جراحی اولیه وقتی که همۀ بیماری قابل تشخیص برداشته شده باشد، اما خطر بالای بخاطر عود بیماری مخفی باقیمانده باشد، بکار میرود. بیماران با ملانوما بایستی در یک وضعیت چند رشته ای (کارتیمی با حضور چند متخصص از رشته های مختلف) مدیریت شوند و بیماران با بیماری پیشرفته، بایستی جهت کارآزمایی بالینی و ثبت نام در کارآزمایی پیشنهاد به آنها داده شود.
نکته : برای مرحله های II B و II C، IFN-a، میتواند داده شود.
نکته : برای مرحلۀ III ، با درگیری غدد لنفاوی ناحیه ای، انتخاب ها همچنین شامل ایمونوتراپی مثل nivolumab، ipilimumab و عواملی که ژن های BRAF موتاسیون یافته را هدف میگیرند، می باشد.
نکته : عودهای موضعی و متاستازهای in-transit میتوانند با تزریق داخل ضایعه یا پرفیوژن ایزولۀ اندام با عوامل کموتراپیوتیک درمان شوند.
بیشتر متاستازهای دور دست در طی 5 سال از تشخیص، ایجاد میشوند. اما عودهای تأخیری ملانوما حتی ممکن است دهه ها پس از تشخیص رخ دهند. جراحی درمان اصلی برای ملانوم متاستاتیک است. اگرچه رزکسیون متاستاز دور دست ایزوله ممکن است بقا و کیفیت زندگی را بهبود ببخشد، اما به ندرت علاج قطعی است. بیماری متاستاتیک به مغز میتواند با رادیو سرجری استرئوتاکتیک یا رزکسیون که به دنبال رادیوتراپی ادجوانت به کار رود درمان شود. متاستازهای کبد و ریه، بسته به فاصله بدون بیماری بودن، محل قرارگیری و تعداد متاستازها، ممکن است تحت رزکسیون قرار بگیرند. متاستازهای کبدی ممکن است با روش های غیربرداشتنی[1] مثل رادیوفریکوئنسی تخریبی[2]، از بین بردند. رژیم های کموتراپی سایتوتوکسیک و رادیوتراپی ادجوانت همچنین برای بیماری متاستاتیک و غیرقابل برداشتن میتواند در نظر گرفته شود.
ملانوما نیاز به پیگیری دقیق با معاینۀ پوست سالانه در تمام عمر دارد. معاینات پوست تمام بدن بایستی هر 6 تا 12 ماه برای 5 سال اول، و سپس سالانه انجام شود. در طی این معاینات هرگونه نشانه یا علامت بیماری متاستاتیک بایستی با مصرف تصویربرداری های رادیوگرافیک ارزیابی شوند.
[1] - non resectional
[2] - radio frequency ablation