عوارض درمان­ های سیستمیک
عوارض شایع تاموکسیفن، خستگی، تعریق شبانه، گرگرفتگی، تجمع مایع، واژینیت و ترومبوسیتوپنی می­باشد. عوارض شدید، نادرتر هستند و شامل DVT (ترومبوز وریدهای عمقی)، آمبولی ریه، Stroke، هپاتو توکسیستنی، کنسر اندومتر میباشد. AIs کمتر از تاموکسیفن باعث لخته شدن خون می­شوند و باعث کنسر اندومتر نمی­شود. عوارض ناخواسته شامل اوستئوپروز، شکستگی و دردهای عضلات و مفاصل، و گرگرفتگی می­باشد.
به­ صورت کلی کموتراپی روی تکثیر سلولی تأثیر می­گذارد. سلول­ های نرمال نیز تحت ­تأثیر قرار می­گیرند. خصوصاً سلول ­های مغز استخوان و سلول ­های پوشاننده روده ­ها حساس­تر هستند. عوارض شایع داروهای شیمی­درمانی عبارتند از: تهوع، استفراغ، سرکوب مغز استخوان، تورم مخاط دهان و لثه، و ریزش مو و آلوپسی. نتیجه این مشکلات، عفونت و خونریزی است. اریتروپویتین recombinant  و فاکتور محرک گرانولوسیت ­ها G-CSF کمک می­کند تا سطح هماتوکریت و نوتروفیل ­ها درحد قابل­ قبول نگاه داشته شود.
آنتراسیکلین ­ها باعث کاردیومیوپاتی وابسته به دوز می­شوند. عوارض جدی ناشی از تاکسان­ ها عبارتند از: واکنش ­های آنافیلاکتیک، مهار مغز استخوان، و تجمع مایع قابل توجه. عوارض شایع شامل خونریزی دستگاه گوارش، تهوع، استفراغ، اسهال، تب، لرز، راش، نوروپاتی محیطی، دیس­پنه و تاکیکاردی می­باشد.
در بیمارانی که بیماری زمینه ­ای ندارند. عوارض ناشی از trastuzumab معمولاً خفیف هستند ولی می­تواند شامل عوارض قلبی ریوی شدید و نیز تب، تهوع، استفراغ، اسهال، ضعف، سردرد، آنمی، نوتروپنی، درد تومور، سرفه، دیس­پنه، و واکنش­ های ناشی از تزریق باشد. ترکیب trastuzumab با کموتراپی (آدریامایسین) ریسک عوارض قلبی را افزایش می­دهد. عارضه تهوع، به ­صورت مؤثر با داروهای دیگر قابل درمان است​​​​​​​