عوارض درمان های سیستمیک
عوارض شایع تاموکسیفن، خستگی، تعریق شبانه، گرگرفتگی، تجمع مایع، واژینیت و ترومبوسیتوپنی میباشد. عوارض شدید، نادرتر هستند و شامل DVT (ترومبوز وریدهای عمقی)، آمبولی ریه، Stroke، هپاتو توکسیستنی، کنسر اندومتر میباشد. AIs کمتر از تاموکسیفن باعث لخته شدن خون میشوند و باعث کنسر اندومتر نمیشود. عوارض ناخواسته شامل اوستئوپروز، شکستگی و دردهای عضلات و مفاصل، و گرگرفتگی میباشد.
به صورت کلی کموتراپی روی تکثیر سلولی تأثیر میگذارد. سلول های نرمال نیز تحت تأثیر قرار میگیرند. خصوصاً سلول های مغز استخوان و سلول های پوشاننده روده ها حساستر هستند. عوارض شایع داروهای شیمیدرمانی عبارتند از: تهوع، استفراغ، سرکوب مغز استخوان، تورم مخاط دهان و لثه، و ریزش مو و آلوپسی. نتیجه این مشکلات، عفونت و خونریزی است. اریتروپویتین recombinant و فاکتور محرک گرانولوسیت ها G-CSF کمک میکند تا سطح هماتوکریت و نوتروفیل ها درحد قابل قبول نگاه داشته شود.
آنتراسیکلین ها باعث کاردیومیوپاتی وابسته به دوز میشوند. عوارض جدی ناشی از تاکسان ها عبارتند از: واکنش های آنافیلاکتیک، مهار مغز استخوان، و تجمع مایع قابل توجه. عوارض شایع شامل خونریزی دستگاه گوارش، تهوع، استفراغ، اسهال، تب، لرز، راش، نوروپاتی محیطی، دیسپنه و تاکیکاردی میباشد.
در بیمارانی که بیماری زمینه ای ندارند. عوارض ناشی از trastuzumab معمولاً خفیف هستند ولی میتواند شامل عوارض قلبی ریوی شدید و نیز تب، تهوع، استفراغ، اسهال، ضعف، سردرد، آنمی، نوتروپنی، درد تومور، سرفه، دیسپنه، و واکنش های ناشی از تزریق باشد. ترکیب trastuzumab با کموتراپی (آدریامایسین) ریسک عوارض قلبی را افزایش میدهد. عارضه تهوع، به صورت مؤثر با داروهای دیگر قابل درمان است