· درمان سارکوم
STSs عمدتاً با جراحی درمان می­شود. هدف جراحی کنترل موضعی همراه با بیشترین عملکرد و کمترین موربیدیتی می­باشد. درمان بستگی به فرد دارد ولی جراح تلاش می­کند تا کاملاً تومور را بدون وارد شدن به تومور و با مارژین کافی (حداقل cm1) از بافت نرمال اطرافش بردارد[1].
- ممکن است فقط درمان جراحی به تنهایی در بیماران با توده کوچک (< 5cm)، درجه پایین و سطحی (بالای فاشیا) لازم باشد. در مورد تومورهای بزرگ/ درجه بالای[2] STS، اجازه درمان کمکی (به اضافه، اما بعد از جراحی[3]) رادیوتراپی داده می­شود. همچنین زمانیکه برای بدست آوردن مارژینcm  1 بدلیل مجاورت با بافت ­های حیاتی مثل عصب و شریان مورد شک می­باشد، ادجوانت و نئوادجوانت (به­ اضافه و اما قبل جراحی[4]) رادیوتراپی یا شیمی­ درمانی انجام می­شود. در این روش نه تنها امکان حفظ اندام بیشتر می­باشد (آمپوتاسیون کمتر) بلکه کنترل موضعی صورت می­گیرد. تجویز رادیوتراپی نئوادجوانت رتروپریتوئن مشکل ­زا می­باشد و آن بدلیل تحمل محدود بافتی ارگان ­های معین (کبد، 2000 rad 1000) می­باشد.
نکته :  زمانیکه مارژین مثبت بوده یا خیلی نزدیک است مارژین مثبت (positive margin) بوده یا خیلی نزدیک (very closed) یا کمتر از 2 میلی­متر، میزان عود موضعی 100% می­باشد.
 اگرچه شیمی­ درمانی ادجوانت سیستمیک در کودکان با STS عمدتاً انجام می­شود، در بزرگسالان بستگی به شرایط بیمار دارد که سود آن با اثرات سمی پیش­ بینی شده مقایسه گردد.

[1] - Total enblock removal
[2] - high grade
[3] - adjuvant (in addition to, but after surgery) radiotherapy
[4] - in addition, but before surgery

​​​​​​​