· درمان سارکوم
STSs عمدتاً با جراحی درمان میشود. هدف جراحی کنترل موضعی همراه با بیشترین عملکرد و کمترین موربیدیتی میباشد. درمان بستگی به فرد دارد ولی جراح تلاش میکند تا کاملاً تومور را بدون وارد شدن به تومور و با مارژین کافی (حداقل cm1) از بافت نرمال اطرافش بردارد[1].
- ممکن است فقط درمان جراحی به تنهایی در بیماران با توده کوچک (< 5cm)، درجه پایین و سطحی (بالای فاشیا) لازم باشد. در مورد تومورهای بزرگ/ درجه بالای[2] STS، اجازه درمان کمکی (به اضافه، اما بعد از جراحی[3]) رادیوتراپی داده میشود. همچنین زمانیکه برای بدست آوردن مارژینcm 1 بدلیل مجاورت با بافت های حیاتی مثل عصب و شریان مورد شک میباشد، ادجوانت و نئوادجوانت (به اضافه و اما قبل جراحی[4]) رادیوتراپی یا شیمی درمانی انجام میشود. در این روش نه تنها امکان حفظ اندام بیشتر میباشد (آمپوتاسیون کمتر) بلکه کنترل موضعی صورت میگیرد. تجویز رادیوتراپی نئوادجوانت رتروپریتوئن مشکل زا میباشد و آن بدلیل تحمل محدود بافتی ارگان های معین (کبد، 2000 rad 1000) میباشد.
نکته : زمانیکه مارژین مثبت بوده یا خیلی نزدیک است مارژین مثبت (positive margin) بوده یا خیلی نزدیک (very closed) یا کمتر از 2 میلیمتر، میزان عود موضعی 100% میباشد.
اگرچه شیمی درمانی ادجوانت سیستمیک در کودکان با STS عمدتاً انجام میشود، در بزرگسالان بستگی به شرایط بیمار دارد که سود آن با اثرات سمی پیش بینی شده مقایسه گردد.
[1] - Total enblock removal
[2] - high grade
[3] - adjuvant (in addition to, but after surgery) radiotherapy
[4] - in addition, but before surgery