فیزیولوژی
اگزوکرین
پانکراس نقش به سزایی در هضم غذا دارد و روانه به 500 تا 800 میلیلیتر ترشحات ایزوتونیک، قلیایی حاوی الکترولیتها و آنزیمهای هضمی را ترشح مینماید. غلظت سدیم و پتاسیم ترشحات پانکراس مشابه غلظت پلاسمایی آنها می باشد. وقتی محتویات اسیدی (pH<3) معده وارد دئودنوم میشوند، سکرتین از مخاط دئودنوم ترشح میشود که باعث تحریک پانکراس برای ترشح حجم زیادی ترشحات غنی از بیکربنات (pH>8) میشود.
کله سیستوکنین (CCK) نیز به میزان مختصر تولید بیکربنات را تحریک میکند. پپتیدها داخل لومینال، اسیدهای آمینه و اسیدهای چرب آزاد ترشح CCK از دئودنوم را تحریک میکنند، که باعث انقباض کیسه صفرا و در نتیجه ورود صفرا به دئودنوم برای ترکیب با ترشحات پانکراس و کیموس Chyme برای تسهیل هضم و جذب غذا میشوند.
همچنین پانکراس 3 نوع آنزیم هضمی شامل آمیلاز، لیپاز و پروتئاز ترشح مینماید. ترشح این آنزیمها از طریق عوامل عصبی و هورمونی مانند CCK، استیل کولین، پلیپپتید وازواکتیو روده (VIP) و سکرتین تحریک میشوند. حدود 20 آنزیم هضمی متفاوت به صورت پیشسازهای غیرفعال (برای مثال: تریپسین و کیموتریپسین به صورت تریپسینوژن و کیموتریپسینوژن) ترشح میشوند که در تماس با محتویات دئودنوم به فرم فعال تبدیل میشوند.