درمان های هدفمند، بیولوژیک و تکامل یافته سرطان
پرکاربردترین آنتی بادی منوکلونال، (trastuzumab) Herceptin است که گیرندۀ فاکتور رشد بیش از حد HER-2 را در برخی از سلول های سرطان پستان هدف قرار میدهد. ایمنی درمانی سرطان از موادی برای فعال کردن یا مهار سیستم ایمنی بدن بیمار برای مبارزه با سرطان استفاده میکند. ایمونوتراپی ممکن است فعال یا منفعل، خاص یا غیراختصاصی باشد. Bacillus Calmette- Guerin (BCG) یک محرک سیستم ایمنی غیراختصاصی فعال که برای سرطان مثانه سطحی به کار میرود، در حالیکه ایمونوتراپی فعال اختصاصی شامل واکسن هایی که از سلولهای تومورال یا سلول های بیان کنندۀ آنتی ژن به دست می آیند، اطلاق می شود. ایمونوتراپی غیرفعال (Passive) توسط سیتوکین ها، مانند اینترفرون (INF)، که با فعال کردن گلبول های سفیدخون مثل سلول های کشندۀ طبیعی (Natural Killer) و سلول های دندریتیک، پاسخ ضدتومور بیمار را تقویت میکنند، انجام میشود. از INF-a به عنوان ایمونوتراپی در درمان ملانوما، سارکوم کاپوزی و چندین سرطان هماتولوژیک استفاده میشود.
ژن درمانی سعی در تغییر برنامۀ ژنتیکی سلول های سرطانی با معرفی DNA یا RNA در سلول های زنده دارد. بسیاری از استراتژی ها در حال بررسی هستند، از جمله جایگزینی یک ژن سرکوب گر تومور تغییر یافته مانند TP53 یا معرفی مادۀ ژنتیکی برای جلوگیری از بیان تومور.