کموتراپی
کموتراپی بصورت اولیه، تکمیلی (بعد از درمان) و نئوادجوانت (قبل از شروع درمان) می­تواند استفاده شود. کموتراپی اولیه به کموتراپی به تنهایی بدون هیچ­گونه درمان ­های اضافه مثل جراحی یا رادیاسیون اطلاق می­شود. کموتراپی اولیه در بدخیمی ­های هماتولوژیک مثل لوکمی و لنفوما به کار می­رود. یکی از کاربردهای متداول شیمی ­درمانی، بعنوان ادجوانت (مکمل) در بیمارانی­ که تحت جراحی درمانی قرار گرفته­ اند اما در معرض ریسک بالا برای عود هستند می­باشد مثل سرطان سینه با لنف نود مثبت. کموتراپی نئوادجوانت، قبل از جراحی جهت کاهش سایز تومورشان تجویز می­شود که اجازۀ جراحی کمتر رادیکال یا حصول مارژین­ های رزکسیون پاک را فراهم می­کند. کموتراپی همچنین بصورت موضعی یا ناحیه­ ای به یک تومور یا ارگان حاوی تومور داده می­شود تا غلظت ­های دارویی بالاتری را نسبت به تجویز سیستمیک فراهم کند. مثال ­هایی برای کموتراپی ناحیه ­ای[1] شامل کموتراپی داخل صفاقی برای بعضی سرطان­ های تخمدان و دستگاه گوارش[2]، ایزوله سازی خونرسانی اندام مثلاً در سارکوم و ملانوم اندام[3]، یا برای متاستازهای کبدی ناشی از سرطان کولورکتال (isolated hepatic artery infusion)

[1] - regional chemotherapy
[2] - HIPEC (کموتراپی داخل صفاقی با درجه حرارت بالا)
[3] - Isolated limb perfusian

​​​​​​​