آناتومي عمومي
طول مری تقريباً 25 سانتيمتر است که حلق را به معده متصل ميکند. مري در سطح غضروف کريکوئيد (هم سطح ششمين مهره گردني) آغاز و بلافاصله بعد از ديافراگم (هم سطح يازدهمين مهره پشتي) پايان مييابد.
ميتوان آن را به 4 بخش تقسيم کرد:
1- مري گردني (3 تا 5 سانتيمتر)،
3و2-مري بخش پروگزيمال و ميدل توراسيک (18 تا 22 سانتيمتر)
4- بخش ديستال شکمي (3 تا 6 سانتيمتر). براي موارد اجراي آندوسکوپي، حدوداً از 15 سانتي متري دندان هاي پيشين شروع و در 40 سانتيمتري آنها پايان مييابد..
چون آئورت در سمت چپ مري قرار دارد بيشتر عملهاي جراحي روي مري از طريق توراکوتومي راست انجام ميشود.
عصب دهي
درد قلبي (آنژين) ميتواند مشابه درد مري (اسپاسم، برگشت اسيد) باشد.
بافتشناسي
ديواره مري از 4 لايه اصلي تشکيل شده است.
شامل: 1) مخاط (متشکل از لايههاي مخاط سطحي و عمقي)،
2) زيرمخاط،
3) موسکولاريس پروپريا (از دو لايه ساخته شده است، لايه داخلي حلقوي و لايه بيروني طولي است)
4) ادوانتيس (بافت اطراف مري).
نکته: برخلاف بيشتر قسمتهاي دستگاه گوارش، مري لايه سروزي ندارد.
لايه عضلاني مري از فيبرهاي عضلاني مخطط (3⁄1 پروگزيمال) به فيبرهاي عضلاني صاف (3⁄2 ديستال) تغيير ميکند.
در ريفلاکس، بازگشت غيرنرمال محتويات معده به ديستال مري وجود دارد که منجر به تغيير سلولهاي اپيتليال نرمال به سلولهاي استوانهاي رودهاي متاپلاستيک ميشود (مريبارت) .