دسموئید (Aggressive Fibromatosis)
تومورهای دسموئید یک بدخیمی مهاجم لوکال نادر از بافت فیبروز با پتانسیل متاستاز پایین هستند. این ضایعات یک گرایش برای عود موضعی و التهاب در داخل عضله و بافت نرم دارند، که می­تواند کشنده باشد. بین 5 و 15% در همراهی با موتاسیون­ های ژن APC پولیپوز آدنوماتوز فامیلیال هستند. آنها همچنین با شرایط استروژن بالا همراهی دارند، مثل حاملگی. تحت­ نظر گرفتن و مشاهده بصورت اولیه برای تومورهای بدون علامت قابل قبول است.
نکته :  درمان جراحی شامل رزکسیون وسیع با حاشیه­ های میکروسکوپیک منفی، در صورت امکان است.
زمانی که این امر مقدور نباشد، رادیوتراپی یک انتخاب درمانی اصلی قابل قبول است. اخیراً، شواهد نشان داده­اند که بعضی تومورها ممکن است به داروهای ضدالتهابی غیراستروئیدی، تاموکسیفن، یا بعضی ترکیب این عوامل، پاسخ دهند
برای ضایعات عود شده، یک ترکیبی از جراحی، رادیاسیون، و کموتراپی مصرف می­شود. مهارکننده­ های تیروزین کیناز مثل imatinib برای تومورهای غیرقابل رزکسیون، عود شده و / یا متاستاتیک مؤثر هستند. در موارد بیماری موضعی وسیع، imatinib می­تواند بصورت نئوادجوانت مصرف شود، که می­تواند بعد از ماه ­ها درمان تومور را بصورت قابل برداشتن در بیاورد. کموتراپی سیتوتوکسیک همچنین می­تواند برای تومورهایی که پیشرفته هستند، غیرقابل رزکسیون هستند، یا درمان قبلی شکست خورده دارند به کار گرفته شود.
 ​​​​​​​