افیوژن پلور
افیوژن پلور (مایع داخل فضای پلور) از جهت علل تشخیصی و درمانی به دو نوع تقسیم ­بندی می­شود: ترانسودا و اگزودا. ترانسودا از یکسری علل خارجی که باعث برهم خوردن تعادل نرمال ترشح و بازجذب مایع در فضای پلور و تجمع آن می­شود منشاء می­گیرد. علل شایع نارسایی احتقانی قلب، سیروز و آتلکتازی می­باشد. اگزودا توسط بیماری اولیه حفره پلور ایجاد می­شود (مثال: بدخیمی­ هایی که باعث ترشح مایع یا انسداد کانال ­های لنف می­شود).

علائم افیوژن پلور شامل تنگی­ نفس، درد پلورتیک و حس پُری در قفسه ­سینه است. در معاینه فیزیکی کاهش صداهای تنفسی و دال شدن در دق قابل ­توجه است.
نکته : اقدام اولیه تشخیصی انجام  توراسنتز است. و مایع جهت تشخیص ماهیت اگزودا یا  ترانسودا بودن تحت آنالیز قرار می­گیرد.
به­ طور معمول رنگ ­آمیزی گرم و کشت انجام می­شود. معمولاً تخلیه مایع تا سرحد امکان، اجازه می­دهد تا در گرافی قفسه ­سینه بعدی، ضایعات مخفی آشکار گردند.

درمان افیوژن پلور بستگی به­ علت ایجاد آن دارد. به ­ندرت ترانسودا نیاز به تخلیه با chest Tube دارد. ترانسودا با توجه به­ علت زمینه ­ای آن درمان می­شود (مثال: نارسایی احتقانی قلب). اگزودا معمولاً نیاز به تخلیه با Chest Tube دارد. افیوژن ­های بدخیم معمولاً بعد از توراسنتز دوباره عود می­کند و نیاز به تخلیه با Chest Tube دارد. تخلیه فضای پلور با Chest Tube تا زمان خشک شدن فضا و وارد کردن عامل اسکلروزان شیمیایی (مثل تتراسیکلین، بلئومایسین یا تالک) جلوی تجمع دوباره مایع را  در 60 تا 80 درصد موارد می­گیرد. برای اینکه اسکلروز موثر باشد باید ریه درگیر کاملاً باز شود تا پلور احشایی و جداری در مجاورت هم قرار گیرد. گهگاه پلورودز یا جدا کردن پلور (پلورکتومی) اندیکاسیون پیدا می­ کند.