افیوژن پلور
افیوژن پلور (مایع داخل فضای پلور) از جهت علل تشخیصی و درمانی به دو نوع تقسیم بندی میشود: ترانسودا و اگزودا. ترانسودا از یکسری علل خارجی که باعث برهم خوردن تعادل نرمال ترشح و بازجذب مایع در فضای پلور و تجمع آن میشود منشاء میگیرد. علل شایع نارسایی احتقانی قلب، سیروز و آتلکتازی میباشد. اگزودا توسط بیماری اولیه حفره پلور ایجاد میشود (مثال: بدخیمی هایی که باعث ترشح مایع یا انسداد کانال های لنف میشود).
علائم افیوژن پلور شامل تنگی نفس، درد پلورتیک و حس پُری در قفسه سینه است. در معاینه فیزیکی کاهش صداهای تنفسی و دال شدن در دق قابل توجه است.
نکته : اقدام اولیه تشخیصی انجام توراسنتز است. و مایع جهت تشخیص ماهیت اگزودا یا ترانسودا بودن تحت آنالیز قرار میگیرد.
به طور معمول رنگ آمیزی گرم و کشت انجام میشود. معمولاً تخلیه مایع تا سرحد امکان، اجازه میدهد تا در گرافی قفسه سینه بعدی، ضایعات مخفی آشکار گردند.
درمان افیوژن پلور بستگی به علت ایجاد آن دارد. به ندرت ترانسودا نیاز به تخلیه با chest Tube دارد. ترانسودا با توجه به علت زمینه ای آن درمان میشود (مثال: نارسایی احتقانی قلب). اگزودا معمولاً نیاز به تخلیه با Chest Tube دارد. افیوژن های بدخیم معمولاً بعد از توراسنتز دوباره عود میکند و نیاز به تخلیه با Chest Tube دارد. تخلیه فضای پلور با Chest Tube تا زمان خشک شدن فضا و وارد کردن عامل اسکلروزان شیمیایی (مثل تتراسیکلین، بلئومایسین یا تالک) جلوی تجمع دوباره مایع را در 60 تا 80 درصد موارد میگیرد. برای اینکه اسکلروز موثر باشد باید ریه درگیر کاملاً باز شود تا پلور احشایی و جداری در مجاورت هم قرار گیرد. گهگاه پلورودز یا جدا کردن پلور (پلورکتومی) اندیکاسیون پیدا می کند.