کمک های بیشتر جهت تشخیص
کمک های جدیدتر جهت تشخیص شامل gene expression profiling است که در حقیقت اندازه گیری فعالیت هزاران ژن به طور همزمان برای ارائه تصویری از عملکرد سلولی است. برای مثال جهت افتراق بین ضایعات تیروئیدی خوشخیم و بدخیم میتواند استفاده شود. اندازه گیری فرکانس اتفاق ژن های مختص به سرطان همچنین میتواند اطلاعات پروگنوستیک و پیشبینی کننده برای بیماران و همچنین راهنمایی برای اونکولوژیست ها باشد.
مرحله بندی و درجه بندی
مرحله بندی سرطان ها را براساس نمای تومور اولیه و وجود یا عدم وجود گسترش ناحیه ای یا دور دست تومور اولیه به گروه های مختلفی تقسیم میکند. این گروه بندی به پزشکان در پیش بینی پیش آگهی و در تعیین درمان صحیح کمک میکند.
شایعترین سیستم مرحله بندی سرطان، (TNM) Metastasis و Tumor, Node (AJCC) American Joint Committee on Cancer میباشد.
مرحله بندی برای بعضی سرطان ها شامل درجه بندی بافتی تومور اولیه به سه درجه است:
درجۀ اول= خوب تمایز یافته (Low grade)
درجۀ دوم= متوسط تمایز یافته (intermediate grade) و
درجۀ سوم= بد تمایز یافته/ آناپلاستیک (high grade).
علاوه بر این در هشتمین ویرایش سیستم مرحله بندی AJCC، بیومارکرها جهت تعیین بیشتر مرحلۀ تومور به کار رفته میشوند. تومور مارکرها موادی هستند که توسط تومورها یا توسط بدن در پاسخ به تومور تولید میشوند. ترشح تومور مارکر در تشخیص، مرحله بندی، ارزیابی پاسخ به درمان و کشف عود تومور کمک کننده است. تومور مارکرها ممکن است به 3 دستۀ کلی تقسیم شوند: پروتئینها، موتاسیونهای ژنی، و تغییرات اپیژنتیک. تومورمارکرهای پروتئینی میتواند آنزیم ها، هورمون ها یا آنتی ژن های جنینی باشند.
مدیریت
مدیریت سرطان در عصر حاضر نیازمند برخورد درمانی چند جانبه است که اغلب شامل جراحی، کموتراپی و رادیاسیون است. پزشکان از هر تخصصی (جراحی، داخلی، و انکولوژی رادیاسیون) بایستی یک دانش کاری از دیگر تخصص ها داشته باشند. پیش آگهی ها وقتی که داده ها از تخصص های دیگر جمع شده و برنامه های درمانی برای بیماران به بحث گذاشته شود معمولاً ایده آل خواهد بود. کارگروهی، ارتباط تیمی و کاربرد استانداردهای ملی برای سرطان ضروری است[1].
[1] - تومور بوردها یا جوینت ها، که در آن جراحان سرطان، انکولوژیست ها، رادیولوژیست ها، رادیوتراپیست ها، متخصصان طب تسکینی، اخلاق پزشکی و ... حضور دارند.