​پاتوفیزیولوژی
پانکراتیت حاد
شدت بیماری از خفیف و خود محدود شونده تا شدید و تهدید کننده حیات متغییر است. طبقه­ بندی Atlanta، پانکراتیت حاد را به­ عنوان فرآیند التهابی حاد پانکراس با درجات متفاوتی از درگیری بافت­های منطقه­ های یا سیستم­های احشایی دور تعریف نموده است.
اتیولوژی
مصرف الکل و سنگ­های صفراوی مسئول 85% از موارد پانکراتیت حاد می­باشند. سایر اتیولوژی­های پانکراتیت شامل: متابولیک، مکانیکال، پس از جراحی، تروماتیک، عروقی، عفونت، ژنتیکی و اتوایمیون می­باشند. در بیماران با پانکراتیت مرتبط با مصرف الکل، اولین اپیزود پانکراتیت به­ طور معمول پس از 6 تا 8 سال مصرف شدید الکل می­باشد. این بیماران اغلب حملات حاد راجعه را تجربه می­کنند که اغلب به علت مصرف مداوم الکل می­باشد. پس از حملات مکرر پانکراتیت حاد، سیستم مجاری پانکراس به­ طور دائم تخریب می­شوند و پانکراتیت مزمن گسترش می­یابد. الکل باعث ترشح ترکیباتی با غلظت بالای پروتئین می­شود که باعث رسوب و انسداد در مجاری کوچک پانکراس می­شود. مکانیسمی که با آن هیپرلیپدمی، هیپرکلسمی، داروهایی مانند کورتیکواستروئیدها، دیورتیک تیازید، فوروزماید، استروژن­ها و ازاتیوپرین باعث پانکراتیت می­شوند نامشخص می­باشد.
علل مکانیکال برای پانکراتیت شامل تمام مواردی که باعث انسداد در مجرای پانکراتیک می­شوند که شامل سنگ­ صفراوی، تومورها، تروما و بیماری­های انگلی می­باشند. سنگ­ صفراوی علت شایع مکانیکال پانکراتیت می­باشد، و تخمین زده می­شود 60% بیماران پانکراتیت غیرالکلی دارای سنگ می­باشند. این که چگونه کلودوکولیتازیس باعث پانکراتیت می­شود به­ طور کامل مشخص نیست و ممکن است از رفلاکس صفرا به مجرای پانکراس یا به­ طور مشخص افزایش فشار مجاری پانکراس ناشی شود. به­ طور تجربی، در فشارهای فیزیولوژیک، وقتی صفرا وارد مجرای پانکراس می­شود باعث پانکراتیت نمی­شود. ممکن است که ترکیب شیره­ صفراوی و پانکراس باعث تشکیل ماده بسیار توکسیک برای پانکراس شود. پانکراتیت بدنبال ERCP[1] در 1 تا 5% از بیماران می­تواند رخ دهد و ممکن است به­ علت افزایش حاد فشار داخل مجاری در حین تزریق کنتراست باشد. حدود 8 تا 10% موارد پانکراتیت اتیولوژی شناخته شده (پانکراتیت ایدیوپاتیک) ندارند ولی اکثریت این موارد ممکن است ناشی از اسلاج مجرای صفراوی (میکرولیتیازیس)، علل ارثی (پانکراس divisum) یا پانکراتیت اتوایمیون IgG4 باشند.

[1] - Post- ERCP Parcreatitis