​پاراکلینیک در پانکراتیت حاد :
در بیمار مشکوک به پانکراتیت حاد باید تصاویر رادیولوژیک زیر انجام شود:
 (1) گرافی ساده قفسه­ سینه CXR برای عوارض اینتراتوراسیک و رد کردن هوای آزاد (پنوموپریتونئوم)
 (2) گرافی خوابیده و ایستاده شکم برای مشاهده کلسیفیکاسیون (مطرح کننده پانکراتیت مزمن) یا انسداد روده باریک
 (3) اولترا سونوگرافی برای جستجوی سنگ­ صفراوی، دیلاتاسیون مجرای مشترک، بزرگی پانکراس و تجمع مایع اطراف پانکراس
نکته :  اولتراسونوگرافی در بیماران چاق یا در بیماران با پرگازی شدید روده­ های باریک که روی پانکراس را پوشانده کمک کننده نمی­ باشد.
در اغلب موارد، برای رسیدن به تشخیص پانکراتیت حاد نیاز به سی­تی اسکن نمی­باشد . هرگاه تشخیص نامشخص باشد، سی­تی اسکن می­تواند عدم قطعیت را برطرف نماید و تشخیص را اثبات نماید. یافته ­های تشخیص رادیولوژیک در سی­تی اسکن از مایع اطراف پانکراس و ادم پانکراس در تقریباً تمام بیماران در زمان تظاهر علایم تا نکروز پانکراس که اغلب به­ طور معمول روزها و هفته ­ها بعد از شروع تظاهرات اولیه پانکراتیت حاد شدید متغیر می­ باشد.
بافت پانکراس که توسط کنتراست وریدی (IV) enhance نشده باشد نشان­دهندۀ نکروز می ­باشد.
نکته :  تشخیص رادیولوژیک نکروز پانکراس، هنوز، اندیکاسیون مداخلات جراحی نمی­باشد و اغلب بیماران با نکروز غیرعفونی بدون جراحی بهبود می­ یابند.
سایر مدالیته­ های تصویربرداری شامل کلانژیوپانکراتیکوگرافی رزونانس مغناطیسی MRCP ممکن است در موارد انتخابی بوسیله نشان دادن غیرتهاجمی پانکراس و مجرای صفراوی سودمند باشد.
 
پیش­ آگهی
پیامد یک بیمار به ­دنبال یک اپیزود پانکراتیت حاد مستقیماً به شدت پانکراتیت و واکنش SIRS مرتبط می­باشد. Ranson یکی از اولین سیستم­زهای درجه­ بندی بالینی برای پانکراتیت را ارائه کرد، که به معیارهای آزمایشگاهی ساده و  متغیرهای بالینی (کرایتریای رانسون) در زمان حضور بیمار در بیمارستان متکی می­باشد. از نظر بالینی این بسیار مفید می ­باشد، چون بیمارانی که نیاز به احیای شدید، مراقبت، و مونیتورینگ در بدو پذیرش در بیمارستان را دارند شناسایی می­کند.
نکته :هیچ کدام از آمیلاز یا لیپاز در کرایتریای رانسون حضور ندارند، بنابراین، هیچ­کدام بازتاب کننده شدت پانکراتیت و احتمال ایجاد عوارض را نشان نمی­دهند و فقط مارکرهای تخریب سلول­های acinar می­باشند.
 
سی­تی اسکن نیز اطلاعات پروگنوستیک ارائه می­کند. Balthazar و همکارانش، یک سیستم درجه ­بندی براساس یافته­ای CT ارائه کرده­ اند. شدت حمله به­ طور مستقیم با گسترش تجمع مایع اطراف پانکراس همراهی دارد. مهم است بدانیم که پانکراتیت حاد یک بیماری ثابت[1] نمی­باشد و بنابراین یک سی­تی اسکن در یک زمان خاص به درستی نمی­تواند شدت بیماری را در زمان دیگر نشان دهد. به عبارت دیگر، گرچه موارد معمول با یک بهبودی در علائم و نشانه­ های مطالعات آزمایشگاهی همراه هستند، برخی بیماران وجود دارندکه پانکراتیت در آنها درطی زمان به علت تشدید پاسخ SIRS بدتر می­شود و این بیماران بهبود  نمی­ یابند، و CT اسکن سریال برای مونیتور کردن بیمار برای عوارض قابل اصلاح یا جراحی ضروری می­باشد.

[1] - Static