بیماری های بدخیم پوست
بدخیمی های پوستی به طور معمول به دو دستۀ کلی تقسیم میشوند: سرطان پوست ملانوم و غیرملانوم. بیشتر سرطان های پوستی در خارجی ترین لایه پوست، اپیدرم، ایجاد میشوند و به تبع آن در مراحل اولیه و بسیار قابل درمان قابل مشاهده است.
کارسینوم سلول سنگفرشی و سلول بازال
شواهد متقاعد کننده وجود دارد که تابش ماوراءبنفش (UV) باعث سرطان پوست میشود. سرطان پوست در افراد دارای پوست روشن و پوست حساس به نور آفتاب، و در قسمت هایی که بدن در معرض آفتاب است بیشتر دیده میشود. با افزایش اشعه خورشید در ارتفاعات بالاتر و کاهش عرض جغرافیایی بروز سرطان پوست بیشتر است. علاوه براین آن دسته از افراد که در معرض آفتاب شغلی مثلاً کشاورزان یا ماهیگیران و یا تفریحی مانند کسانیکه حمام آفتاب میگیرند، شیوع بالاتری از سرطان پوست دارند. نور UV تابش الکترومغناطیسی با طول موج در محدودۀ 290 تا 400 نانومتر است. نورخوشید از دو نوع اصلی اشعۀ ماوراءبنفش، UVA و UVB تشکیل شده است که هر دو به ترک خوردگی، چین و چروک و ایجاد سرطان پوست کمک میکنند. پرتوهای UVB (290 تا 320 نانومتر) انرژی بیشتری نسبت به UVA دارد و بیشترین آسیب پوستی را ایجاد میکنند.
اشعۀ ماوراءبنفش UVA (320 تا 400 نانومتر) نوری است که در مراکز برنزه کننده استفاده میشود و از UVB قدرت کمتری دارد. با این حال، UVA عمیقتر به پوست نفوذ میکند. اثر تجمعی پرتوهای خورشیدی باعث صدمه غیرقابل برگشت پوست و قرارگرفتن بیش ازحد در معرض اشعه UV ممکن است باعث ایجاد سرطان پوست از طریق آسیب مستقیم یا غیرمستقیم به DNA با جهش های نقطه ای در ژن سرکوبگر تومور P53 شود. سرطان های پوستی غالباً در ارتباط با سایر آسیب های پوستی ناشی از اشعه خورشید، از جمله چین و چروک، تلانژکتازی (رگ های خونی گشاد شده)، کراتوز آکتینیک (ضایعات اریتماتو و با سطح خشن و زبر) و الاستوز خورشیدی (پاپول های زرد) مشاهده میشود. از آنجا که قرار گرفتن در معرض آفتاب یک رفتار تعدیل پذیر است، با آموزش بیماران در مورد خطرات قرار گرفتن در معرض آفتاب و برنزه کردن و سهم آنها در افزایش میزان سرطانهای پوستی، فرصتی برای پیشگیری اولیه از سرطان پوست وجود دارد. سرطان سلول بازال (BCC) و سرطان سلول سنگفرشی (SCC) به ترتیب حدود 70% و 25% سرطانهای پوستی غیرملانوم را تشکیل میدهند. شیوع سرطانهای پوستی غیرملانوما با سن مرتبط است، اکثر بیماران بیشتر از 65 سال سن دارند در زمان تشخیص، که احتمالاً ناشی از اثر تجمعی در معرض UV بودن در سراسر عمر میباشد. یک برتری جنسی در جنس مذکر با نسبت 1: 3 وجود دارد که میتوان به کار بیشتر مردان در محیط بیرون آنرا نسبت داد. خوشبختانه، زمانیکه سرطان های پوستی غیرملانومایی زود بیوپسی و تشخیص داده شوند، میزان درمان قطعی آنها بالا میباشد. علاوه براین، اگرچه BCCها به ندرت متاستاز میدهند، SCCهای کمتر تمایز یافته، بزرگ میتوانند به صورت موضعی، ناحیه ای و دور دست گسترش یابند. SCCها بیشتر به زنجیره های لنفاوی ناحیه ای گسترش مییابند و کمتر به مکان های دور دست مثل ریه ها و کبد متاستاز میدهند. قرار گرفتن در معرض طولانی مدت مواد شیمیایی نیز در ایجاد سرطان پوست نقش دارد. رابطۀ بین قرارگرفتن در معرض دوده و کارسینومای پوست اسکروتوم را در دودکش پاک کن ها نشان داده شده است. سایر مثال ها شامل آرسنیک، پارافین ، قیر، روغن سوخت، زغال سنگ و فتوتراپی UVA. مصرف سیگار همچنین همراه با SCC لب، دهان و پوست غیرمخاط است.
سرطان پوست همچنین میتواند در مناطق با التهاب مزمن مثل سوختگی ها، اسکارها، زخم ها و تراکت های سینوسی (مثلاً در محل یک عفونت استئومیلیت مزمن، سینوس پیلونیدال مزمن، هیدرآدنیت چرکی) بوجود بیاید. SCC اگر از یک زخم مزمن غیربهبود یابنده منشاء بگیرد به آن زخم مارجولین گفته میشود. سرطان های پوست که در زخم های مزمن ایجاد می شوند، مهاجم هستند و خطر بیشتری برای عود موضعی، گسترش دور و نتیجۀ بد دارند.
نکته : هر زخم مزمن که نتواند التیام یابد و یا تغییرات جدیدی را متحمل شده باشد، باید بیوپسی شود.