​بیماری ­های منتقله از راه جنسی

1- عفونت­ های باکتریایی مقعد رکتوم
نایسریا گونوره­آ[1]، و کلامیدیاتراکوماتایس[2]، معمولاً همزمان با هم عفونت ایجاد می­کنند. علائم عبارتند از تنسموس، خون­ریزی، ترشحات موکوسی چرکی و درد. تظاهرات بیرونی معمولاً نرمال است. گرچه گاهی ممکن است زخم­ های سطحی و اریتم بروز کند. آنوسکوپی معمولاً نشان دهنده یک ترشح چرکی غلیظ و مخاط شکننده می ­باشد. هفته­ ها پس از عفونت اولیه ممکن است لنفادنوپاتی بروز کند. غدد بزرگ سفت و چسبنده به هم، نمای بالینی مشابه سیفلیس ایجاد می­کند.
درمان اخیر گنوره عبارتند از: اسیکتینومایسین[3]، gr2 (یک تزریق داخل عضلانی منفرد)، سایر سفالوسپورین ­ها (سفتیزوکسیم[4]، سفوکسیتین[5]، سفوتاکسیم[6]) و کینولون­ ها. به علت میزان بالای همراهی با عفونت کلامیدیایی، بیمارانی که تحت درمان برای عفونت گنوکوکی قرار می­گیرند، باید برای درمان کلامیدیا در همان ویزیت داکسی­سیکلین دریافت کنند. چون درمان مؤثر تقریباً در %100 موارد اتفاق می­افتد، پیگیری روتین بیشتری نیاز نیست.
بیمارانی که پس از درمان علائمشان باقی می­ماند باید پیگیری شده و از آنها کشت تهیه گردد. شرکای جنسی از 60 روز قبل باید تحت درمان قرار گیرند و بیماران باید تا کامل شدن درمان و برطرف شدن علائم، از تماس جنسی خودداری کنند.
سیفلیس به علت اسپیروکت تروبونما پالیدوم[7] ایجاد شده و می­تواند در هر یک از مراحل پیشرفت بیماری تظاهر کنند: اولیه (شانکر[8] یا پروکتیت)، ثانویه (کوندیلومالاتا[9]) یا  ثالثیه
مرحله اول سیفلیس آنورکتال 10-2 هفته پس از تماس جنسی آنال تظاهر پیدا می­کند. شانکر به ­صورت یک پاپول کوچک شروع شده که در نهایت زخمی می­شود. زخم ­های شانکر معمولاً دردناک و خشک هستند. افتراق از فیشر مقعد دشوار است. لنفادنوپاتی بزرگ و برجسته ولی بدون درد شایع است. پروکتیت ناشی از سیفلیس می­تواند با یا بدون شانکر بروز کند. انتشار خونی سیفلیس درمان نشده، 4 تا 10 هفته پس از ناپدیدشدن ضایعات اولیه باعث بروز مرحله ثانویه می­شود. علائم سیستمیک ناشی از این عفونت شامل تب، ضعف، درد مفاصل، زخم گلو و سردرد می­باشد. در لثه و اندام راش های ماکولوپاپولر مشاهده می­شود.
کوندیلومالاتا، یک تظاهر ثانویه دیگر است که به ­صورت ضایعات شبیه زگیل به رنگ خاکستری یا سفید دیده می­شود. تشخیص در بروز اولیه یا ثانویه براساس مشاهده اسپیروکت در میکروسکوپ زمینه سیاه (dark- field) یا تست­های سرولوژیک انجام می­شود. سیفلیس اولیه و ثانویه با تزریق تک دوز و داخل عضلانی پنیسیلین G[10] درمان می ­شود. بیمارانی که به پنی­سیلین حساسیت دارند با داکسی­سیکلین یا تتراسیکلین درمان می­شوند.
2-  عفونت­ های ویروسی مقعد و رکتوم
ویروس ­های پاپیلومای انسانی[11] (HPV) یک گروه با بیش از 200 نوع ویروس مرتبط می­باشد. HPV شایعترین بیماری منتقله از راه­ جنسی در امریکاست. HPV به اندازه­ای شایع است که تقریباً همه مردان و زنان در زمانی از طول زندگی به آن مبتلا شده ­اند و زمانی که فرد مبتلا هیچ علائم و نشان ه­ای ندارد، می­تواند منتقل شود. از طریق تماس جنسی واژینال، مقعدی و دهانی منتقل می­شود.
مردان و زنان به علت عفونت HPV می­توانند مبتلا به سرطان دهان، گلو، مقعد، رکتوم، پنیس، سرویکس، واژن و ولوو شوند. زیر گروه­های 6 و 11 شایعترین زیرگروه­ ها با خطر کم هستند.
نکته :درحالی­که زیرگروه ­های 16 و 18 بیشترین خطر را برای ایجاد دیسپلازی آنال و کانسر آنال دارند.
تظاهرات کوندیلوما آکومینوتای[12] مقعد یا اطراف مقعد (زگیل مقعدی) عبارتند از: برآمدگی، خارش، خون­ریزی، ترشح، درد، دشواری در حفظ بهداشت. معمولاً تشخیص با معاینه بالینی قطعی می­شود که در آن ضایعات گوشتی و شبیه گل­کلم که در اندازه ­های مختلف رشد می­کنند، نمایان می­شود. آنوسکوپی یک بخش ضروری در ارزیابی است. در کانال آنال ضایعات به­ صورت پاپول­های کوچک هستند. معاینه باید با تاکید بر سیستم تناسلی انجام شود که شامل معاینه واژن با اسپکولوم و انجام پاپ­اسمیر از واژن، پرینه و مقعد می­ باشد. هدف از درمان HPV، تخریب و برداشتن همه بیماری قابل مشاهده جهت کاهش عوارض می­باشد. گرچه این فرایند نمی­تواند عفونت را به­ طورکامل از بین ببرد، برداشتن و کرایوتراپی، درمان موضعی با مواد شیمیایی از قبیل پودوفیلین[13] یا ایموکویمود[14] یا سوزاندن ضایعات کوچک خارجی می­تواند انجام شود. ضایعات بزرگتر با اکسیزیون جراحی درمان می­شوند. ضایعات عود کننده و در بیماران HIV مثبت، مسطح یا مشکوک باید جهت بررسی هیستولوژی و ارزیابی از نظر وجود دیسپلازی ارسال گردد. میزان "درمان" HPV در اکسیزیون جراحی بین %90-60 می­باشد.
نقش HPV در بروز کارسینوم سلول سنگفرشی[15] (SCC) مقعد نسبت به سرطان سرویکس کمتر شناخته شده است. بیماران در معرض خطر عبارتند از: بیماران با ضایعات بزرگ یا مشکوک، ضایعات عود کننده، ضایعات مقاوم به درمان، مردان هم­جنس باز. در همه بیماران HIV مثبت، آنوسکوپی با دقت بالا  و پاپ­اسمیر، ابزارهای غربالگری هستند. در بیماران با  تشخیص مشکوک، بیوپسی اکسیزیونال انجام می­شود.
SCC مقعد، الگوریتم درمانی شناخته شده دارد. زمانی که بیوپسی و مرحله­ بندی (Staging) به­طورکامل انجام شد، درمان اولیه اکثر SCCهای کانال آنال به­ صورت ترکیب کموتراپی با میتومیسین- C­­[16] و فلوراوراسیل[17] و رادیوتراپی با اشعه خارجی (پروتکل Nigro) انجام می­شود.
این رویکرد درمانی، %80 بیماران را بهبود می­بخشد. در افرادی که تومورشان با کمورادیوتراپی، به­طورکامل از بین نمی ­رود و یا عود می­کند، APR انجام می­شود. در افراد خاصی که تومور < cm2 دارند، می­توان به حاشیه سالم دست پیدا کرد و تهاجم به اسفنکتر ندارند، درمان می­تواند به ­صورت اکسیزیون موضعی به تنهایی انجام شود.
ویروس هرپس سیمپلکس[18]، یک DNA ویروس از خانواده هرپس ویریده[19] است که ویروس واریسلا زوستر[20]، ابشتاین­بار ویروس[21] و سیتومگالو ویروس[22] را  شامل میشود. انتقال در اثر تماس نزدیک با فرد دارای ویروس اتفاق می­افتد و عفونت در نتیجه سوراخ شدن سطح مخاط یا پوست ایجاد می­شود. تغییر سرولوژی (مثبت شدن سرولوژی) می­تواند هفته ها پس از عفونت اولیه اتفاق بیفتد.
علائم بالینی عفونت ابتدا با علائم سیستمیک از جمله تب، سردرد و درد عضلانی تظاهر کرده و به ­دنبال آن علائم موضعی از قبیل درد، تنسموس، ترشح از رکتوم و خارش بروز می­ کند. تاول­ ها در ناحیه آنوژنیتال پدیدار شده، از نظر سایز و تعداد گسترش پیدا می­کنند، سپس زخمی شده و به هم می­ پیوندند. این تاول­ ها و زخم­ ها معمولاً طی زمان بهبود می­ یابند.
تشخیص معمولاً با علائم بالینی داده شده و با تهیه کشت از زخم ­­ها، سواب کشیدن در رکتوم یا بیوپسی تأئید می­شود. درمان هرپس آنورکتال، درمان تسکینی شامل نشستن در آب گرم و ضددرد خوراکی می­باشد. درمان ضدویروس با آسیکلوویر خوراکی، دوره علائم را کوتاه می­کند. در عفونت پوستی مخاطی[23] شدید که در آن بیمار درمان خوراکی را تحمل نمی­کند، آسیکلوویر وریدی تجویز می­شود.
 
 
 

[1] - Neisseria gonorrhea
[2] - Chlamydia trachomtis
[3] - Spectinomycin
[4] - Ceftizoxime
[5] - Cefotaxitin
[6] - Cefotaxcime
[7] -Treponema pallidum
[8] - chancre
[9] - Condyloma lata
[10] - Penicilin G
[11] - Haman's papilloma virus
[12] - Condyloma accuminata
[13] -Podophyllin
[14] - imiquimod
[15] - squamour  cell carcinoma
[16] - mitomycin-C
[17] - Fluorouracil
[18] - Herpes simplex
[19] - Herpes viridae
[20] - varicella - zoster
[21] - Epstein-Barr virus
[22] - cytomegalo virus
[23] - muco cutaneous