ارزيابي
مهمترين جنبه درمان در مراحل اول، شناسايي ماده عامل (يعني اسيد، قليا، سموم خاص) است. دوم معاينه باليني دقيق حفره دهان و حلق براي تخمين شدت آسيب است و پزشک بايد براي انتوباسيون اندوتراکئال فيبراپتيک فوري آمادگي داشته باشد چون ممکن است اين بيماران سريعاً ادم راه هوايي فوقاني پيدا کنند.
نکته مهم : آندوسکوپي انعطافپذير براي ارزيابي وسعت آسيب بايد سريعاً (در طي 24 ساعت) انجام شود .
درمان
تحريک به استفراغ کردن و خنثي کردن مواد آسيبزا، پيشنهاد نميشود. بهعلاوه تحريک استفراغ کردن، مري را براي بار دوم در معرض مواد آسيبزا قرار ميدهد. حفظ راه هوايي در الويت اول است و پس حفظ باز بودن مجراي مري بايد مورد توجه قرار گيرد.
نکته1: در طي ارزيابي آندوسکوپيک اوليه، اگر سوختگي درجه دوم يا سوم مشخص شود ولي معده نسبتاً بدون آسيب باشد، ممکن است گاستروستومي از راه پوست براي دريافت مواد غذايي، تعبيه شود.
نکته2: استفاده از آنتيبيوتيک بهعنوان يک درمان همراه، قابل بحث است.
نکته 3:نقش استروئيدها در پيشگيري از ايجاد تنگي، اثبات نشده است. بهجز ايجاد تنگي.
نکته 4 :عوارض طولاني مدت شامل افزايش خطر پيشرفت کنسر سلول سنگفرشي مري و تنگی ميباشد.
نکته 5: اگر بهعلت پرفوراسيون يا تشکيل تنگي مقاوم نياز به جراحي باشد، انجام آن چالشبرانگيز است چون باعث گسترش اسکار در بافت اطراف مري ميشود.
نکته 6: در رزکشن جراحي معمولاً نياز به جايگزيني کولون است چون عمدتاً معده آسيب ديده است. اگر اسکار بسيار شديد باشد که مانع رزکشن مطمئن مري شود، يک راه ساب استرنال براي جابه جايي کولون ايجاد ميشود.